In 2016 introduceerde de Europese Commissie het actieplan voor de Financiering van Duurzame Groei. Dit is het begin geweest voor verdere regelgeving die de ambitieuze duurzaamheidsdoelstellingen van de Europese Unie op het gebied van environment, social en governance (ESG) moet realiseren. Met deze verdere regelgeving introduceert de Europese Unie classificatie- en openbaarmakingsvereisten op het gebied van ESG voor financiële marktdeelnemers (zoals beleggers, fondsbeheerders en pensioenfondsen). Tegelijkertijd nemen financiële marktdeelnemers steeds vaker ESG-factoren mee in hun besluitvormingsproces en in hun informatieverschaffing, om op deze manier de groeiende vraag naar beleggingen met een positieve impact op ESG-factoren te faciliteren. Het is zeer waarschijnlijk dat deze trend zich in de toekomst zal blijven voortzetten en een belangrijk onderdeel wordt van de financiële markt en daarbuiten.
De populariteit van ESG-factoren is ook te zien in het feit dat ESG-aspecten steeds relevanter worden op de huidige schuldmarkten, aangezien zowel kredietverstrekkers als kredietnemers nagaan hoe ze ESG-factoren in hun financieringen kunnen integreren. Dit blijkt onder meer uit de toenemende populariteit van zogenaamde Sustainability Linked Loans (SLL) in facilities agreements en andere financieringsvormen. Deze vormen van leningen omvatten ESG-gekoppelde rente/marge kortingen die in werking worden gesteld bij het behalen van belangrijke prestatie indicatoren met betrekking tot specifieke ESG-doelstellingen die tussen de leningnemer en de leninggever zijn overeengekomen. Hierdoor zijn financiële marktdeelnemers en kredietnemers steeds meer bereid om de ESG- informatieverschaffing in beleggingsbesluitvormings- en adviesprocessen te verbeteren, met name wanneer het gaat om negatieve duurzaamheidseffecten, de duurzame beleggingsdoelstellingen of de bevordering van milieu- of sociale kenmerken. Het gebrek aan duidelijke ESG-regelgeving heeft echter geleid tot een inconsistente aanpak in de verschillende financiële sectoren bij het verzamelen van ESG- informatie van kredietnemers en andere financiële marktdeelnemers. Als gevolg hiervan is het onduidelijk welke informatie door kredietnemers aan kredietverstrekkers moet worden verstrekt, waardoor financiële producten op dit gebied moeilijk vergelijkbaar zijn met elkaar.
Verordening Inzake Informatieverschaffing Over Duurzaamheid In De Financiëledienstensector Sector en de Taxonomieverordening
Als onderdeel van het actieplan heeft de Europese Unie vanaf 10 maart 2021 de Verordening (EU) 2019/2088 van het Europees Parlement en de Raad van 27 november 2019 betreffende informatieverschaffing over duurzaamheid in de financiëledienstensector (de SFDR) ingevoerd. Deze verordening heeft tot doel de kwaliteit en de transparantie van de informatieverschaffing over duurzame beleggingen te verbeteren. Vanaf zijn ingangsdatum is deze grotendeels van kracht, echter zullen de technische standaarden welke invulling geven aan de informatie verplichtingen vanaf 1 januari 2023 van kracht zijn. Dit betekent dat kredietnemers en verstrekkers vanaf 1 januari 2022 moeten beginnen met het verzamelen van informatie over duurzaamheidsrisico’s om in juni 2023 hierover te kunnen rapporteren conform de SFDR. Vanaf 1 januari 2022 geldt ook de de Verordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad van 18 juni 2020 betreffende de totstandbrenging van een kader ter bevordering van duurzame beleggingen en tot wijziging van Verordening (EU) 2019/2088 (de Taxonomieverordening). Deze verordening heeft tot doel duidelijke richtsnoeren in te voeren over wat een duurzame belegging is. Vanaf 1 januari 2022 is de Taxonomieverordening gedeeltelijk van kracht, maar deze behoeft grotendeels nog verdere regelgeving in de vorm van technische screeningcriteria welke momenteel per 1 januari 2023 van kracht worden.
Met de invoering van de SFDR en de Taxonomieverordening beoogt de Europese Unie een basisniveau voor informatieverschaffing in te voeren, waardoor deze uniformer, transparanter en betrouwbaarder wordt. Dit zal de belangstelling voor duurzame beleggingen waarschijnlijk verder aanwakkeren en de markt toegankelijker maken voor nieuwe partijen, zowel aan de kant van de kredietverstrekkers als aan de kant van de kredietnemers.
Informatieverschaffing en classificatie verplichtingen
De SFDR voert voor alle financiële marktdeelnemers de verplichting in om op hun websites doorlopend informatie te publiceren en pre-contractuele informatie te verstrekken (i) over de wijze waarop duurzaamheidsrisico’s in hun besluitvormingsproces zijn geïntegreerd, (ii) over de waarschijnlijke gevolgen van duurzaamheidsrisico’s voor het rendement van hun financiële producten en (iii) over de wijze waarop hun beloningsbeleid is afgestemd op de integratie van duurzaamheidsrisico’s. Het is waarschijnlijk dat deze verplichtingen in de toekomst verder worden uitgebreid in nadere implementatieregelgeving.
De SFDR introduceert ook duidelijke classificaties voor wat een duurzame belegging is en introduceert verdere informatieverschaffingsvereisten voor dergelijke financiële producten. Deze kunnen worden opgesplitst in twee soorten financiële producten: (i) een financieel product dat milieu- of sociale kenmerken bevordert en (ii) een financieel product dat een duurzame belegging als doelstelling heeft. Wanneer een financiële marktdeelnemer een financieel product aanbiedt dat in een van beide categorieën valt, brengt dit verdere informatieverschaffingsvereisten met zich mee waarbij deze onder andere moet aangeven hoe het duurzame doel wordt bereikt of bevorderd en welke indicatoren worden gebruikt om te meten of dit doel wordt bereikt dan wel bevorderd.
Het is duidelijk dat deze regelgeving verdere verplichtingen voor financiële marktdeelnemers met zich meebrengt in de vorm van gedetailleerdere informatieverschaffingvereisten wanneer zij te maken hebben met duurzame beleggingen. Ook vergoot het de hoeveelheid due diligence die zij van hun kant moeten verrichten om aan deze nieuwe regelgeving te voldoen. Om meer duidelijkheid te geven aan financiële marktdeelnemers hebben de LMA, APLMA en LSTA recentelijk drie leidraden uitgegeven, zijnde de Sustainability Linked Loan Principles, Guidance for Green, Social, and Sustainability-Linked Loans External Reviews en Guidance on Social Loan Principles. Deze hebben als doel om het voor financiële marktdeelnemers inzichtelijker te maken hoe zij ESG-factoren kunnen meenemen in een leningsovereenkomst en hoe zij extern deze ESG-factoren dienen te laten meten.
Gevolgen voor financiële marktdeelnemers en kredietverstrekkers
Voor financiële instellingen en nieuwe informatieverschaffingsverplichtingen gelden met betrekking tot de wijze waarop zij ESG-factoren in hun besluitvormingsproces integreren en het effect dat dit heeft op hun financiële producten, waardoor het voor beleggers makkelijker wordt om met kennis van zaken beleggingsbeslissingen te nemen. Bovendien moeten zij onderbouwen waarom een financieel product als een duurzame belegging kan worden beschouwd, naast dat zij zij ook verplicht zijn de bijdrage van het product aan de ESG-factoren te monitoren. Dit zal waarschijnlijk de informatie-asymmetrie tussen mogelijke beleggers en kredietnemers verder verbeteren, maar vereist wel meer inzet door financiële markt deelnemers.
Gevolgen voor kredietnemers
Hoewel kredietnemers niet onder het toepassingsbereik van de SFDR vallen, zullen de nieuwe openbaarmakings- en kwalificatievereisten toch een aanzienlijke impact op hen hebben. Het is waarschijnlijk dat financiële marktdeelnemers betrouwbare, meetbare en consistente ESG-gegevens van kredietnemers nodig zullen hebben, zodat beleggers duurzaamheidsrisico’s kunnen meten en kunnen beoordelen in hoeverre deze materiële beleggingsrisico’s vormen die verder aan eindbeleggers moeten worden bekendgemaakt.
Het is duidelijk dat ESG-factoren in toenemende mate een belangrijke rol zullen blijven spelen in de toekomst van de financiële markten. Dit zal waarschijnlijk resulteren in verdere regelgeving die van invloed zal zijn op alle betrokken partijen en toekomstige transacties zullen beïnvloeden. Het is daarom van essentieel belang dat alle ESG-factoren naar behoren worden gemonitord en conform de bestaande regelgeving bekend worden gemaakt aan de relevante financiële marktdeelnemers. Bovendien kunnen betrokken partijen op die manier ook voordeel halen uit het nastreven van investeringen die een positief effect hebben op ESG-factoren.