Voor de mogelijkheid tot het aanstonds instellen van hoger beroep is het van belang uit te maken of een vonnis kwalificeert als tussenvonnis of als eindvonnis. Deze keer wordt daarom ingegaan op twee recente arresten van de Hoge Raad die meer duidelijkheid geven over de grens tussen een tussenuitspraak en een (gedeeltelijke) einduitspraak.

Deze keer in ‘Ken uw klassiekers’: Poot/ABP, een ondernemingsrechtelijke klassieker uit 1994 over zogenoemde ‘afgeleide schade’.

De Wet werk en zekerheid heeft voor hoger beroep in ontslagzaken enkele bijzondere regels geïntroduceerd die afwijken van het normale procesrecht. In deze blog wordt aandacht besteed aan de toetsing in een procedure waarin om ontbinding van een arbeidsovereenkomst wordt verzocht.

In het nog altijd relevante Wennex-arrest staat de vraag centraal of aandeelhouders van een vennootschap onderling afspraken mogen maken over de wijze waarop zij hun stem uitbrengen in de algemene vergadering van aandeelhouders.

Het Pekingeenden-arrest uit 1968 (ECLI:NL:HR:1968:AB6996) is één van de bekendste voorbeelden van rechtsverwerking uit de Nederlandse rechtspraak, en is nog steeds relevant voor het leerstuk rechtsverwerking. Bovendien laat het arrest nieuw licht schijnen op de discussie over het toepassingsbereik van een in 1992 geïntroduceerde wettelijke vorm van rechtsverwerking: de algemene verbintenisrechtelijke klachtplicht van artikel 6:89 BW.

In een uitspraak van de Hoge Raad van 26 januari 2024 draait het om de vraag of de maatstaf van duidelijkheid en ondubbelzinnigheid ook geldt in geval de werkgever stelt de arbeidsovereenkomst te hebben opgezegd en de werknemer stelt dat hij dat niet zo heeft begrepen.

Het verschil tussen goederenrechtelijke rechten en persoonlijke rechten komt voor het eerst nadrukkelijk naar voren in de klassieker Blaauboer/Berlips en vormt een belangrijke basis voor de structuur van het huidige Burgerlijk Wetboek.

Op 24 november 2023 gaf de Hoge Raad antwoord op de prejudiciële vraag of de wettelijke verzettermijn in consumentenzaken ook geldt wanneer de rechter ten onrechte niet heeft getoetst of sprake is van een oneerlijk beding als bedoeld in Richtlijn 91/13/EEG.

Wanneer de rechter in hoger beroep een in eerste aanleg gewezen eindvonnis vernietigt, mag hij de zaak niet terugwijzen naar de rechter in eerste aanleg. Uitzonderingen hierop worden besproken in deze blog.

In het internationaal privaatrecht kan een verstoorde samenhang van conflictregels leiden tot een onbillijk verwijzingsresultaat, dat door geen van de toepasselijke rechtsstelsels wordt beoogd. Men spreekt dan wel van een normen-kortsluiting. Een dergelijke normen-kortsluiting deed zich voor in een familierechtelijke zaak, die door de Hoge Raad op 13 oktober 2023 is beslecht.

Profiteren van andermans prestatie. Dat klinkt onrechtmatig, maar is dat het ook? In 1986 wees de Hoge Raad het arrest Holland Nautic / Decca dat tot op heden als standaardarrest geldt voor het aanhaken en aanleunen op andermans prestatie of bedrijfsactiviteiten.

Hoe zit het met de processuele positie van gevoegde partijen in hoger beroep (en cassatie)?