In het Catoochi-arrest uit 1990 is de mogelijkheid aangenomen dat een bepaling die de strekking had om de geldigheid van een daarmee strijdige rechtshandeling aan te tasten, deze strekking als gevolg van latere maatschappelijke ontwikkelingen kan verliezen.

De Hoge Raad heeft op 5 juli 2024 (ECLI:NL:HR:2024:1027) duidelijkheid gegeven omtrent de verjaringstermijn die geldt voor een verbintenis die voortvloeit uit artikel 1:85 BW.

In deze rubriek bespreken de (cassatie)advocaten van BarentsKrans oude arresten die nog steeds relevant zijn. Deze keer staat het Googelende rechter-arrest centraal.[1] In deze zaak heeft de Hoge Raad geoordeeld dat een rechter geen gegevens aan zijn oordeel ten grondslag mag leggen die hij uit eigen beweging op het internet heeft gevonden, als de partijen zich niet over die gegevens hebben kunnen uitlaten.

Sinds het Toeslagenschandaal en de daarop volgende eerlijke en open boetedoening van mr. Van Ettekoven, de voormalige voorzitter van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State, wordt er in de rechtspraak scherper gekeken naar de rechtsbescherming van de burger. Het recht moge zo af en toe hard zijn (dura lex), maar niet teveel ten koste van de argeloze burger. Dat is niet alleen te zien in het bestuursrecht, op welk gebied de rechtsbescherming van de burger in toeslagenzaken soms…

In twee zaken die bij de Hoge Raad ter beoordeling voorliggen komt de vraag aan de orde of de klachtplicht van toepassing is op de loonvordering ter betaling van overuren. De rechtsspraak en literatuur zijn hier verdeeld over.

Met het Zwiepende tak-arrest maakt de Hoge Raad (nogmaals) duidelijk dat de enkele mogelijkheid van een ongeval onvoldoende is voor het aannemen van een onrechtmatige gedraging. Beoordeeld moet worden hoe groot de kans is op een ongeval door bepaald gedrag.

In het jaarverslag 2023 van de Hoge Raad worden de belangrijkste cijfers en gebeurtenissen van het afgelopen jaar op een rij gezet. Zo legt de Hoge Raad publiekelijk verantwoording af over de verrichte werkzaamheden en de middelen die daarvoor in het jaar 2023 zijn ingezet.

Voor de mogelijkheid tot het aanstonds instellen van hoger beroep is het van belang uit te maken of een vonnis kwalificeert als tussenvonnis of als eindvonnis. Deze keer wordt daarom ingegaan op twee recente arresten van de Hoge Raad die meer duidelijkheid geven over de grens tussen een tussenuitspraak en een (gedeeltelijke) einduitspraak.

Deze keer in ‘Ken uw klassiekers’: Poot/ABP, een ondernemingsrechtelijke klassieker uit 1994 over zogenoemde ‘afgeleide schade’.

De Wet werk en zekerheid heeft voor hoger beroep in ontslagzaken enkele bijzondere regels geïntroduceerd die afwijken van het normale procesrecht. In deze blog wordt aandacht besteed aan de toetsing in een procedure waarin om ontbinding van een arbeidsovereenkomst wordt verzocht.

In het nog altijd relevante Wennex-arrest staat de vraag centraal of aandeelhouders van een vennootschap onderling afspraken mogen maken over de wijze waarop zij hun stem uitbrengen in de algemene vergadering van aandeelhouders.

Het Pekingeenden-arrest uit 1968 (ECLI:NL:HR:1968:AB6996) is één van de bekendste voorbeelden van rechtsverwerking uit de Nederlandse rechtspraak, en is nog steeds relevant voor het leerstuk rechtsverwerking. Bovendien laat het arrest nieuw licht schijnen op de discussie over het toepassingsbereik van een in 1992 geïntroduceerde wettelijke vorm van rechtsverwerking: de algemene verbintenisrechtelijke klachtplicht van artikel 6:89 BW.