Als de loondoorbetalingsplicht na twee jaar ziekte eindigt, is sprake van een slapend dienstverband. Wanneer zijn werkgevers verplicht om mee te werken aan de beëindiging van zo’n dienstverband onder toekenning van een transitievergoeding? De Hoge Raad gaf hierover duidelijkheid in de twee recente uitspraken ESD en Ammeraal.

Conclusie slapende dienstverbanden

De Hoge Raad heeft verduidelijkt dat de Xella-norm, die betrekking heeft op de beëindiging van dienstverbanden van langdurig arbeidsongeschikte werknemers, terugwerkt tot 20 juli 2018. Werkgevers die vóór deze datum een beëindigingsverzoek hebben geweigerd, zijn veilig. Echter, degenen die dit na deze datum hebben gedaan, lopen het risico, volgens ons, niet voor compensatie in aanmerking komende schadevergoeding te moeten betalen. Als de arbeidsovereenkomst al is beëindigd, zal de schadevergoeding meestal gelijk zijn aan de misgelopen Xella-vergoeding. Als de werknemer nog in dienst is, kan het probleem vaak worden opgelost door het slapende dienstverband te beëindigen onder uitbetaling van een Xella-vergoeding, die de werkgever kan terugkrijgen van het UWV. De Xella-norm geldt voor alle soorten ‘slapers’, ongeacht hoe lang het dienstverband slapend is geweest. Het risico van de werkgever is beperkt tot een eventuele aanvullende schadevergoeding.

In een artikel in Tijdschrift voor Ontslagrecht bespreken Frank Dekker en Leon ’t Mannetje deze uitspraken. Het artikel is hier te lezen.